Έχουν ακόμη ενδιαφέρον τα ρετρό μοντέλα; Ή γέρασαν όπως αυτά που αναβίωσαν;
(25/4/2012)
Ποιος δεν ερωτεύτηκε το Fiat 500, ή το Mini όταν εμφανίστηκαν; Ποιός δε στάθηκε να χαζέψει ένα αυτοκίνητο που αναβίωνε ένα θρύλο, και ποιος αρνήθηκε πως θα ήθελε πολύ να αγοράσει ένα για το σαλόνι του;
Αν σου άρεσε: Κοινοποίησέ το »
Οι αναβιώσεις μοντέλων που άφησαν εποχή ήταν πολύ της μόδας τέσσερα-πέντε χρόνια πριν. Νωρίτερα η VW έκανε την κίνησή της με το Beetle, ένα αυτοκίνητο που αποτέλεσε τη μοντέρνα σχεδιαστική μετάφραση του κλασσικού σκαραβαίου, αλλά δεν ασχολήθηκε καθόλου με όλα όσα έκαναν το σκαθάρι επιτυχία.Η BMW εντωμεταξύ, έχοντας αποκτήσει τα δικαιώματα για τη μάρκα Mini μετά την εξαγορά και κατόπιν πώλησης της Rover, παρουσίασε ένα αυτοκίνητο που αναβίωσε ένα θρύλο, σε όλο του το μεγαλείο. Η σχεδίαση ήταν μοντέρνα αλλά διατηρούσε πιστά τα συστατικά της επιτυχίας του αρχέτυπου. Τροχοί στις άκρες του αμαξώματος, κάθετο παρμπρίζ και θέση οδήγησης κοντά σε αυτό, άριστη οδική συμπεριφορά, συμπαγείς (για τα σημερινά δεδομένα) διαστάσεις.
Η Fiat είχε το δικό της μύθο να αναβιώσει. Το 500 δεν ενδιαφέρθηκε να ξανακαταστρέψει την ιταλική βιομηχανία μοτοσικλετών με τη χαμηλή τιμή που είχε το αρχέτυπο τη δεκαετία του 50. Βρήκε την τρύπα στην αγορά και το λάνσαρε σαν το πρώτο premium μίνι της αγοράς. Και πέτυχε.
Όμως και τα τρία αυτά μοντέλα βρίσκονται ήδη στη δεύτερη γενιά τους. Και στις τρεις περιπτώσεις χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα παρατηρητικός για να προσέξεις τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στις δύο γενιές. Το 500 θα αλλάξει μόνο στα μηχανικά του.
Και είναι λογικό, αφού τα αυτοκίνητα αυτά είναι προσκολλημένα σε μία σχεδιαστική γλώσσα που υπαγορεύει ένα και μοναδικό μοντέλο. Ως εκ τούτου η εξέλιξη είναι αδύνατη, με εξαίρεση τις λεπτομέρειες ή την τοποθέτηση. Όπως στο νέο Beetle που απέκτησε χαμηλότερη οροφή, και περισσότερο κουπέ αίσθηση, για μια πιο αθλητική εμφάνιση και άρα πιο σαφή τοποθέτηση στην αγορά.
Όμως η στασιμότητα δεν κουράζει; Όταν τα άλλα μοντέλα αλλάζουν συνέχεια γύρω τους, τα ρετρό αυτοκίνητα αρχίζουν να δείχνουν γερασμένα, σχεδόν όσο και τα μοντέλα που ήρθαν να αναβιώσουν. Στην Αμερική η αναβίωση των ρετρό θα κάνει διάλειμμα, με το Ford Mustang να αντικαθίσταται σύντομα με ένα τελείως νέο αυτοκίνητο.
Φαίνεται πως οι κατασκευαστές ίσως αρχίζουν να βλέπουν ένα φρενάρισμα. Νέες εκδόσεις θα φέρουν νεόυς πελάτες, και όταν αρχίσει η αγορά να νοσταλγεί και πάλι το αρχέτυπο, ένα νέο ρετρό θα επανέλθει.
Έχουμε όμως φτάσει ήδη σε αυτό το σημείο; Υπάρχει μείωση του ενδιαφέροντος για τα ρετρό; Δείχνουν παλιά; Εσάς σας τραβούν ακόμη το βλέμμα στο δρόμο; Σας δημιουργούν ενδιαφέρον, ακόμη και αν στην πράξη δεν τα αγοράζετε για άλλο λόγο;
Πάλιωσε δηλαδή το ρετρό και θέλει ανανέωση, ή διάλειμμα; Και πόσο βοηθάνε οι παραλλαγές; Η Mini έχει ήδη διάφορες εκδοχές του ρετρό αυτοκινήτου που ξεφεύγουν από τη μονοτονία. Και το 500 πλέον αποκτά και μια πιο χρηστική 5θυρη έκδοση. Απαντούν έτσι στο ενδιαφέρον του κοινού για κάτι φρέσκο; Τι λέτε;
Προσωπικά,αν και κάτοχος ρετρό οχήματος,δεν έχει να επιδείξει για τα χρήματα που κοστίζει,ποιότητα-αξιοπιστία-συνδετικό κρίκο με το παρελθόν.Ναί έχει κάποιο όχι ιδιαίτερο ξεχωριστό στυλ,που και πάλι για άλλους είναι υποκειμενικό,αλλά και πάλι η τιμή δεν δικαιολογεί το στυλ.Περισσότερο για νοσταλγικούς λόγους γίνεται αυτή η επαναφορά,συν ο οικονομικός λόγος,παρά για κάτι το ουσιαστικό.Και λίγοι νέοι ηλικιακά θα το πάρουνε για να ζήσουνε ένα κομμάτι του θρύλου που τους ακολουθεί,ακούγοντας τους μεγαλύτερους. Δεν γίνεται το beetle να βασίζεται στο golf και επειδή είναι πατημένο και μικρό να λέμε έχει στυλ,λόγω σχεδίασης.Δεν γίνεται το 500 abarth να βασίζεται στο panda,και να λέμε έχει στυλ,των χρωμάτων και όχι των ουσιών.Δεν γίνεται το mini να μην έχει ποιότητα κατασκευής και αξιοπιστία για τα χρήματα που κοστίζει και να λέμε έχει στυλ.Ναί η οδική συμπεριφορά του είναι η καλύτερη από όσο μικρά της ίδιας κατηγορίας οδήγησα. Σε χώρες μικρές,με οικονομική στενότητα,αυτά τα οχήματα είναι πλέον για 3α-4α,δεν μπορούνε οι περισσότεροι να πάρουνε στυλ με άνω των 20000 ευρώ και όχι κάποιο οικογενειακό για πρώτο όχημα.Και καλό είναι να μην γίνονται υπερβολές ελέο στυλ.
Αυτό είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό και έχει να κάνει με το γούστο και την αισθητική του καθενός. Προσωπικά μου λείπει η εποχή που έβλεπες ένα όχημα από μακριά και αυτομάτως ήξερες για ποια φίρμα και ποιο μοντέλο επρόκειτο. Μου λείπει η εποχή που το κάθε μοντέλο-ακόμα και της ίδιας φίρμας-είχε τον δικό του χαρακτήρα και προσωπικότητα, όχι μόνο στα σχεδιαστικό κομμάτι, αλλά και στην οδηγική αίσθηση. Σήμερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, αν δεν πλησιάσεις κοντά για να δεις κάποια επιμέρους χαρακτηριστικά ή το σήμα, δεν καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Τα περισσότερα οχήματα μοιράζονται σχεδόν τα πάντα, από μηχανικά μέρη μέχρι πατώματα, σαλόνια, ταμπλό, κινητήρες, οπότε έχουν χάσει κάθε ιδιαιτερότητα. Μικρή εξαίρεση οι ιταλικές και γαλλικές φίρμες. Από την άλλη ίσως αυτό να είναι το τίμημα για να έχουμε αυτοκίνητα ασφαλέστερα, πιο αξιόπιστα, πιο οικονομικά, με καλύτερες επιδόσεις και πιο προσιτά. Τι να πω.... προφανώς κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις
Πάντα θα έχουν ενδιαφέρον τα ρετρό μοντέλα όπως το 500αράκι, το Mini και το VW Beetle. Δεν τα ξεχνάμε ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το 500αράκι το διαλέγουν όλοι, κάθε ηλικίας άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι και το Mini είναι κλασικό. Ο νέος σκαραβαίος της VW έχει γίνει καλύτερος από ποτέ αφού θυμίζει το πρώτο κλασικό σκαθάρι και είναι ένα πολύ καλό αυτοκίνητο σε όλα του όπως και το Fiat 500 και το Mini. Αυτά τα αυτοκίνητα πάντα μας τραβάνε την προσοχή, και έλκουν το βλέμμα με την πρώτη ματιά. Τα αγοράζουμε όσο ακριβά και να κοστίζουν γιατί είναι σύμβολα που έγραψαν ιστορία.
ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΙΑΤ 500 ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΝΙ. ΤΟ BEATLE ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ.... ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΑ