Κίνηση στον πίσω άξονα: Στόχος επιδόσεις & οδηγική απόλαυση

Αν η κίνηση στον εμπρός άξονα έχει ταυτιστεί με την πρακτικότητα και την ευκολία οδήγησης, η πίσω κίνηση αναμφισβήτητα συνδέεται με τη βελτίωση της οδηγικής συμπεριφοράς. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ένα αυτοκίνητο με κινητήρα στο εμπρός μέρος και κίνηση στον πίσω άξονα πετυχαίνει βελτιωμένη κατανομή του βάρους που σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει το ιδανικό 50/50 με θετικά αποτελέσματα στη δυναμική του συμπεριφορά.

Παράλληλα, η καταπόνηση των ελαστικών είναι πιο ομαλή σε σύγκριση με τα ελαστικά των προσθοκίνητων, αφού στους εμπρός τροχούς ασκούνται οι δυνάμεις για την αλλαγή πορείας και στους πίσω οι δυνάμεις επιτάχυνσης. Μεγάλη διαφορά υπάρχει και στα ισχυρά μοντέλα, αφού στην εκκίνηση ενός πισωκίνητου, λόγω μεταφοράς του βάρους, «φορτίζεται» ο πίσω άξονας εξασφαλίζοντας καλύτερα επίπεδα πρόσφυσης. 
 

Όπως αναφερθήκαμε στην υποστροφή για τα εμπροσθοκίνητα, έτσι και εδώ, εμφανίζεται το φαινόμενο της υπερστροφής ισχύος, το οποίο απαιτεί οδηγική ικανότητα για να μην γίνει καταστροφικό, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει την απόλαυση της πλαγιολίσθησης. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα και ο κυριότερος λόγος που συναντάμε πιο σπάνια τη μετάδοση κίνησης στον πίσω άξονα είναι η πολυπλοκότητα της κατασκευής, μιας και απαιτείται επιπλέον άξονας που αυξάνει το κόστος κατασκευής και τις απώλειες ισχύος, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και το βάρος.