Λούσο… αλλά και λογική: Φανταστείτε έναν ταπεινό λογιστή ντυμένο με τα πιο ακριβά ρούχα στον κόσμο. Αυτή είναι περίπου η εικόνα των BMW X4 20d και Mercedes GLC 250 d Coupe κι εμείς ψάχνουμε τι συνεπάγεται ένας τέτοιος συνδυασμός.
To γεγονός ότι κάποιος είναι συνεχώς ντυμένος με αθλητικά παπούτσια και φόρμες δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και καλός αθλητής. Δείχνει όμως εξωτερικά ως άνθρωπος των σπορ. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση και με τα δύο diesel SUV που βλέπετε εδώ «ντυμένα» με άφθονο κουπέ στιλ.
Από τη μία πλευρά έχουμε τη BMW X4 xDrive 20d. Εξαιρετική, πομπώδης εμφάνιση, ωστόσο κάτω από το περίτεχνο εμπρός μέρος γουργουρίζει ένας ταπεινός δίλιτρος ντίζελ με 190 φυσιολογικούς ίππους. Ειδικά μαζί με το εξοπλιστικό επίπεδο X-Line που βλέπετε εδώ, η σχεδίαση σπρώχνει διαρκώς το σύνολο προς το δυναμισμό ενώ ταυτόχρονα η ουσία δείχνει διαρκώς προσανατολισμένη στην όσο το δυνατόν πιο οικονομική μετακίνηση.
Ένας πολύ ταιριαστός αντίπαλος υπάρχει ήδη από τον Αύγουστο του 2016 στις εκθέσεις της Mercedes και λέγεται GLC 250 d Coupe. Η συσκευασία, με ένα AMG πακέτο, ποντάρει κι εδώ στο δυναμισμό μέχρι να σε επαναφέρει στο ρεαλισμό ο 2,2 λίτρων κινητήρας των 204 ίππων. Η ερώτηση που μένει είναι: ποιος από τους δύο μονομάχους εκτελεί καλύτερα αυτό το… σπαγγάτο.
Με μικρές διαφορές φιλοσοφίας
Ας ξεκινήσουμε από την εμφάνιση: στα σημεία η GLC δείχνει πιο κομψή, έχει πιο απαλές γραμμές, την ώρα που η X4 μοιάζει να κουβαλά ένα είδος «καμπούρας». Πέρα όμως από αυτό το υποκειμενικό στοιχείο, επικρατεί αρκετή ομοφωνία. Το επίπεδο των παρεχόμενων χώρων μοιάζει σχεδόν όμοιο – είτε κάθεσαι εμπρός, είτε πίσω, είτε θες να τακτοποιήσεις τις βαλίτσες σου. Μέχρι και τα μειονεκτήματα που συνεπάγεται η επικλινής –σε στιλ κουπέ- οροφή, φαίνεται να μοιράζονται τα δύο αυτοκίνητα. Σε αμφότερα τα SUV, η επιβίβαση πίσω δε μοιάζει μια πολύ εύκολη υπόθεση, διότι πρέπει να ζοριστείς ανάμεσα στο χαμηλό «ταβάνι» και το θόλο του τροχού ο οποίος μπαίνει ενοχλητικά στη μέση. Όποιος το καταφέρει αυτό θα κάτσει αρκετά καλά, τόσο στο ένα όσο και στο άλλο αυτοκίνητο.
Δεύτερη σχεδιαστική θυσία: η περιμετρική ορατότητα. Ειδικά λοξά πίσω προς τις άκρες δε φαίνονται και πολλά. Οι τελευταίες κολόνες είναι σταθερά μέσα στο οπτικό πεδίο και καθιστούν τα πίσω πλαϊνά παράθυρα σχεδόν «φινιστρίνια». Το σίγουρο ότι και στα δύο αυτοκίνητα χρειάζεται και δεύτερη ματιά για να είναι σίγουρος κανείς.
Βρήκαμε όμως και μερικές διαφορές. Στη Mercedes μας άρεσε η θέση οδήγησης αλλά και η επιλογή των υλικών κατάτι περισσότερο από ότι στη BMW. Στην οποία πάντως μας άρεσε η ρυθμιζόμενη κλίση της πλάτης πίσω. Καθώς και τα αμορτισεράκια που υπάρχουν για να σηκώνουν το δάπεδο του χώρου αποσκευών, όπως και στο εμπρός καπό. Στη GLC πρέπει να το σηκώσεις με το χέρι και να το στηρίξεις με ένα γάντζο.
Σε ότι αφορά τον οδηγό η Χ4 μαζεύει πιο πολλά θετικά. Τα βαθιά ανάγλυφα του καθίσματος στηρίζουν κάθε περιοχή του σώματος και απομακρύνουν τον κίνδυνο ολίσθησης, ο χειρισμός είναι πανεύκολος πια με το iDrive, ενώ και η συνδεσιμότητα είναι ευρύτατη.
Η GLC δε μπορεί εδώ να κρύψει ότι είναι ελαφρώς παλιότερη ως μοντέλο. Και σε ό,τι αφορά τα όμορφα αναλογικά όργανα αυτό δε θα ενοχλήσει. Το αντίθετο ισχύει όμως στο δύσκολο μενού περιήγησης και το συνολικά λιγότερο σύγχρονο Infotainment. Και στα καθίσματα όμως η ηλικία παίζει κάποιο ρόλο. Το αφρώδες υλικό στη Benz είναι πιο επίπεδο από ότι στη BMW και του λείπει λίγη πλευρική στήριξη.