Με ελαστικά από τρεις κορυφαίες εταιρείες και σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα φθοράς (καινούριο, 5 χλστ., 3 χλστ., 1,6 χλστ.) προσομοιώνουμε σε συνθήκες πίστας ένα ταξίδι σε αυτοκινητόδρομο, όπου το όριο είναι 130 χλμ./ώρα και προσθέτουμε συνθήκες ισχυρής βροχόπτωσης και πραγματοποιούμε φρενάρισμα πανικού. Ο οδηγός «ανεβαίνει» πάνω στο φρένο, το πεντάλ βυθίζεται, οι βαλβίδες του ABS δουλεύουν σαν τρελές για να θέσουν υπό έλεγχο την επικίνδυνη κατάσταση. Κι όμως το όχημα, το οποίο εφοδιάζεται με ελαστικά λίγο πάνω από το προβλεπόμενο όριο πέλματος (1,6 χλστ. διαθέσιμο) δεν κόβει και πολύ ταχύτητα. Τα ελαστικά έχουν χάσει την επαφή με το οδόστρωμα και δεν αποκρίνονται στις εντολές που παίρνουν από το τιμόνι. Παρά το φουλ φρενάρισμα πανικού, το κόκκινο Golf ακινητοποιείται μόνο μετά από 150 και πλέον μέτρα. Και φυσικά πέφτει με 106 χλμ./ώρα πάνω στον τοίχο με τα χαρτόκουτα που έχουμε φτιάξει. Απέναντι σε αυτό το εμπόδιο, ένα άλλο Golf με καινούρια ελαστικά και πλήρες βάθος πέλματος, σταμάτησε με ασφάλεια πολύ πριν, σε απόσταση μόλις 60 μέτρων.
Είναι απόλυτα
κρίσιµο λοιπόν να ελέγχεται και να καταγράφεται το βάθος του πέλµατος των ελαστικών µας σε τακτά διαστήµατα. Και φυσικά, σε συνθήκες δυνατής βροχής, µε τον κίνδυνο της υδρολίσθησης να παραµονεύει, σηκώνουµε και λίγο το πόδι
από το γκάζι.
Οι ειδικοί ονομάζουν υδρολίσθηση το φαινόμενο κατά το οποίο το ελαστικό αρχίζει να «κολυμπά» μέσα στο νερό του δρόμου και να ανυψώνεται. Είναι μια κατάσταση στην οποία ακόμα και οι ηλεκτρονικοί «φύλακες άγγελοι» όπως το ABS και το ESP, δε μπορούν να κάνουν κάτι. Είναι μια εφιαλτική περίπτωση η οποία δημιουργεί ένα πολύ άσχημο συναίσθημα στον οδηγό - δοκιμαστή, ο οποίος αναλογίζεται τι θα μπορούσε να είχε γίνει σε πραγματικές, καθημερινές συνθήκες.
Τα καινούρια ελαστικά κοστίζουν συχνά μια πολύ σεβαστή ποσότητα χρημάτων και η αντικατάσταση τους δεν πρέπει να γίνεται πρόωρα, προκειμένου για να προστατευτούν και οι δικοί μας οικονομικοί πόροι. Ούτε βέβαια μπορούμε να κρύψουμε ότι, όσο μειώνεται το βάθος του πέλματος υπάρχει πιθανότητα να βελτιώνονται κάποιοι δείκτες, όπως η αντίσταση κύλισης ή στάθμη του παραγόμενου θορύβου.
Επηρεάζει η ημερομηνία κατασκευής την ποιότητα ενός ελαστικού; Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως η ποιότητα ενός ελαστικού δεν επηρεάζεται τόσο από την ημερομηνία παραγωγής του, όσοι από τη σωστή αποθήκευση σε σκοτεινό και δροσερό μέρος (έως 3 χρόνια).
Σελίδα 1
Mega Test: Κίνδυνος-θάνατος τα φθαρμένα λάστιχα!
Σελίδα 2
Τι γίνεται σε ταχύτητες πόλης;
Σελίδα 3
Έως 10 μ. παραπάνω για το «κοκκάλωμα» με φθαρμένα ελαστικά
Σελίδα 4
Τρόμος στο βρεγμένο: Έως και 100 μέτρα μεγαλύτερο φρενάρισμα!
Όμορφα όλα, μπορείτε μόνο παρακαλώ να εξηγήσετε πως μειώνετε η επιφάνεια του ελαστικού με μικρότερη πίεση; Γιατί, αν δε κάνω λάθος, η επιφάνεια με μικρότερη πίεση αυξάνεται μεν, αλλά χάνει το ελαστικό τη συνοχή του που απαιτείται κατά τη λειτουργία του, γι αυτό και η μεγαλύτερη απόσταση ακινητοποίησης. Καλό θα ήτανε κάποια στιγμή να δοκιμάσετε και την αντίδραση των ελαστικών σε αλλαγές πορείας σε σχέση με φθορά, πίεση κλπ.
Απάντηση: Με μικρότερη πίεση, το πέλμα του ελαστικού κυρτώνει προς τα μέσα, δηλαδή δημιουργείται μία «καμάρα» και το ελαστικό εφάπτεται στο δρόμο με τα άκρα του και όχι με ολόκληρο το πέλμα.
Παραθέτουμε μια εικόνα, όπου το πρώτο σκίτσο δείχνει το ελαστικό με σωστή πίεση αέρα (correct inflation), στη μέση δείχνει τι γίνεται με χαμηλή πίεση αέρα (under inflation) και δεξιά τι συμβαίνει όταν είναι παραφουσκωμένο (over inflation).
Να καταρρίψει μια σειρά από μύθους που αφορούν τα ελαστικά επιδιώκει η Michelin. Η γαλλική εταιρεία έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες μεγάλη συζήτηση γύρω από το πέλμα των ελαστικών και τον κατάλληλο χρόνο αλλαγής τους. Κύρια επιδίωξή της είναι να ενημερώσει για τα τεράστια οφέλη που συνεπάγεται για τους καταναλωτές και το περιβάλλον, η αλλαγή των ελαστικών να γίνεται όταν το βάθος πέλματος φθάσει στο νόμιμο όριο του 1,6 χιλιοστού - κι όχι νωρίτερα. Η Michelin μπήκε στη διαδικασία δοκιμών για να αποδείξει ότι το βάθος του πέλματος δεν αποτελεί το μοναδικό δείκτη για την επίδοση στο φρενάρισμα σε βρεγμένο οδόστρωμα, καθώς πολλά ελαστικά με βάθος πέλματος στο νόμιμο όριο, έχουν την ίδια ή και καλύτερη επίδοση με ορισμένα καινούργια ελαστικά. Οι δοκιμές έγιναν τόσο σε στεγνό όσο και σε βρεγμένο δρόμο. Όσοι τις παρακολούθησαν από κοντά, διαπίστωσαν ότι ένα ελαστικό με επίπεδο φθοράς κοντά στο νόμιμο όριο, είχε ίδια ή και καλύτερη επίδοση με ένα άλλο ελαστικό πολύ καλύτερο σε πέλμα. Όλα αυτά ανατρέπουν την άποψη τεχνοκρατών που ισχυρίζονται ότι το ελαστικό πρέπει να είναι καινούριο με μεγάλο πέλμα και προσπαθούν να αλλάξουν την νομοθεσία για το όριο του πέλματος του ελαστικού από τα 1,6 χιλιοστά στα 3 χιλιοστά. «Αυτές οι δοκιμές απέδειξαν ότι η υποτιθέμενη ανάγκη για αλλαγή στα 3 χιλιοστά είναι μύθος, δεν έχει επιστημονική βάση και θα επέφερε σημαντικές οικονομικές απώλειες για τους καταναλωτές και το περιβάλλον», τονίζει με ανακοίνωσή της η Michelin. Δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε και το γεγονός, ότι μελέτες απέδειξαν ότι αν οι οδηγοί αλλάζουν τα ελαστικά πολύ νωρίς και πριν εκείνα φτάσουνε στο νόμιμο όριο, μειώνεται ο κύκλος ζωής του προϊόντος. Αυτό έχει ως συνέπεια να χρησιμοποιούνται 128 εκατομμύρια περισσότερα ελαστικά τον χρόνο μονάχα στην Ευρώπη, ενώ αυτό θα σήμαινε 9 εκατομμύρια τόνους περισσότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα την ίδια χρονική περίοδο. «Σήμερα, οι δοκιμές ελαστικών πραγματοποιούνται μόνο με καινούρια προϊόντα, χωρίς να υπολογίζεται το πώς τα επίπεδα των επιδόσεών τους μπορεί να αλλάζουν με το χρόνο. Σκοπός της Michelin είναι να αναδείξει ότι η επίδοση των ελαστικών – και όχι το βάθος πέλματος - αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για τα επίπεδα ασφάλειας που διασφαλίζουν. Μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία, η εταιρεία καλεί τους φορείς των επίσημων δοκιμών αλλά και τις ενώσεις καταναλωτών, να ξεκινήσουν να εξετάζουν και τις επιδόσεις ελαστικών που δεν είναι καινούρια, αλλά έχουν φθαρεί μέχρι το νόμιμο όριο», αναφέρει η ανακοίνωση της γαλλικής εταιρείας ελαστικών.
Πολύ σωστό άρθρο. Αν ο κόσμος συνειδητοποιούσε πόσο μικρή επιφάνεια των ελαστικών είναι σε επαφή με την άσφαλτο ανά πάσα στιγμή, είμαι σίγουρος ότι οι τσιγκουνιές θα κόβονταν μαχαίρι...
Τα ελαστικά θα πρέπει να αλλάζονται κάθε 40.000 χλμ ή 4 χρόνια max, και αυτό με την προϋπόθεση ότι είναι εξ' αρχής καλής ποιότητας. Κάθε 10 χρόνια θα πρέπει να αλλάζει και η ρεζέρβα, ακόμη και αν είναι αχρησιμοποίητη, και αυτό λόγω γήρανσης του ελαστικού, το οποίο υπάρχει κίνδυνος να κλατάρει όταν την χρειαστούμε. Προσωπικά, επειδή έχω ρεζέρβα πλήρους μεγέθους, σε κάθε αλλαγή, βάζω ένα από τα παλαιά λάστιχα εκεί.
Πόσα χρόνια αντέχουν τα ελαστικά;ΠΧ μπορει να ειναι 5ετίας και να έχει λίγα χλμ θα πρεπει να τα αλλαξω;Κάπου είχα διαβάσει ότι αν παρέλθει 10ετια τα πετάς όσο ΚΑΙΝΟΎΡΙΑ και αν δείχνουν ισχύει ;
Απάντηση: Όσο πέλμα και να έχει ένα ελαστικό. αν είναι πολυκαιρισμένο η γόμα του θα έχει σκληρύνει πολύ και δεν θα έχει την απαιτούμενη πρόσφυση για να είναι ασφαλές.
ρε παιδιά γράφετε ότι το τεστ έγινε με καινούργια ελαστικά βάθος πέλματος 5mm.και ότι πρέπει να αλλάζουμε ελαστικά προληπτικά όταν το βάθος γίνει 4mm.αρα πρέπει κάθε 10.000 χλμ να αλλάζουμε λάστιχα??
Όμορφα όλα, μπορείτε μόνο παρακαλώ να εξηγήσετε πως μειώνετε η επιφάνεια του ελαστικού με μικρότερη πίεση; Γιατί, αν δε κάνω λάθος, η επιφάνεια με μικρότερη πίεση αυξάνεται μεν, αλλά χάνει το ελαστικό τη συνοχή του που απαιτείται κατά τη λειτουργία του, γι αυτό και η μεγαλύτερη απόσταση ακινητοποίησης. Καλό θα ήτανε κάποια στιγμή να δοκιμάσετε και την αντίδραση των ελαστικών σε αλλαγές πορείας σε σχέση με φθορά, πίεση κλπ.
Απάντηση: Με μικρότερη πίεση, το πέλμα του ελαστικού κυρτώνει προς τα μέσα, δηλαδή δημιουργείται μία «καμάρα» και το ελαστικό εφάπτεται στο δρόμο με τα άκρα του και όχι με ολόκληρο το πέλμα. Παραθέτουμε μια εικόνα, όπου το πρώτο σκίτσο δείχνει το ελαστικό με σωστή πίεση αέρα (correct inflation), στη μέση δείχνει τι γίνεται με χαμηλή πίεση αέρα (under inflation) και δεξιά τι συμβαίνει όταν είναι παραφουσκωμένο (over inflation).
Πολύ ωραίο άρθρο, μπράβο!
Σας ευχαριστώ για την άμεση και κατατοπιστική απάντηση.
Να καταρρίψει μια σειρά από μύθους που αφορούν τα ελαστικά επιδιώκει η Michelin. Η γαλλική εταιρεία έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες μεγάλη συζήτηση γύρω από το πέλμα των ελαστικών και τον κατάλληλο χρόνο αλλαγής τους. Κύρια επιδίωξή της είναι να ενημερώσει για τα τεράστια οφέλη που συνεπάγεται για τους καταναλωτές και το περιβάλλον, η αλλαγή των ελαστικών να γίνεται όταν το βάθος πέλματος φθάσει στο νόμιμο όριο του 1,6 χιλιοστού - κι όχι νωρίτερα. Η Michelin μπήκε στη διαδικασία δοκιμών για να αποδείξει ότι το βάθος του πέλματος δεν αποτελεί το μοναδικό δείκτη για την επίδοση στο φρενάρισμα σε βρεγμένο οδόστρωμα, καθώς πολλά ελαστικά με βάθος πέλματος στο νόμιμο όριο, έχουν την ίδια ή και καλύτερη επίδοση με ορισμένα καινούργια ελαστικά. Οι δοκιμές έγιναν τόσο σε στεγνό όσο και σε βρεγμένο δρόμο. Όσοι τις παρακολούθησαν από κοντά, διαπίστωσαν ότι ένα ελαστικό με επίπεδο φθοράς κοντά στο νόμιμο όριο, είχε ίδια ή και καλύτερη επίδοση με ένα άλλο ελαστικό πολύ καλύτερο σε πέλμα. Όλα αυτά ανατρέπουν την άποψη τεχνοκρατών που ισχυρίζονται ότι το ελαστικό πρέπει να είναι καινούριο με μεγάλο πέλμα και προσπαθούν να αλλάξουν την νομοθεσία για το όριο του πέλματος του ελαστικού από τα 1,6 χιλιοστά στα 3 χιλιοστά. «Αυτές οι δοκιμές απέδειξαν ότι η υποτιθέμενη ανάγκη για αλλαγή στα 3 χιλιοστά είναι μύθος, δεν έχει επιστημονική βάση και θα επέφερε σημαντικές οικονομικές απώλειες για τους καταναλωτές και το περιβάλλον», τονίζει με ανακοίνωσή της η Michelin. Δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε και το γεγονός, ότι μελέτες απέδειξαν ότι αν οι οδηγοί αλλάζουν τα ελαστικά πολύ νωρίς και πριν εκείνα φτάσουνε στο νόμιμο όριο, μειώνεται ο κύκλος ζωής του προϊόντος. Αυτό έχει ως συνέπεια να χρησιμοποιούνται 128 εκατομμύρια περισσότερα ελαστικά τον χρόνο μονάχα στην Ευρώπη, ενώ αυτό θα σήμαινε 9 εκατομμύρια τόνους περισσότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα την ίδια χρονική περίοδο. «Σήμερα, οι δοκιμές ελαστικών πραγματοποιούνται μόνο με καινούρια προϊόντα, χωρίς να υπολογίζεται το πώς τα επίπεδα των επιδόσεών τους μπορεί να αλλάζουν με το χρόνο. Σκοπός της Michelin είναι να αναδείξει ότι η επίδοση των ελαστικών – και όχι το βάθος πέλματος - αποτελεί το μοναδικό κριτήριο για τα επίπεδα ασφάλειας που διασφαλίζουν. Μέσα από αυτήν την πρωτοβουλία, η εταιρεία καλεί τους φορείς των επίσημων δοκιμών αλλά και τις ενώσεις καταναλωτών, να ξεκινήσουν να εξετάζουν και τις επιδόσεις ελαστικών που δεν είναι καινούρια, αλλά έχουν φθαρεί μέχρι το νόμιμο όριο», αναφέρει η ανακοίνωση της γαλλικής εταιρείας ελαστικών.
Πολύ σωστό άρθρο. Αν ο κόσμος συνειδητοποιούσε πόσο μικρή επιφάνεια των ελαστικών είναι σε επαφή με την άσφαλτο ανά πάσα στιγμή, είμαι σίγουρος ότι οι τσιγκουνιές θα κόβονταν μαχαίρι... Τα ελαστικά θα πρέπει να αλλάζονται κάθε 40.000 χλμ ή 4 χρόνια max, και αυτό με την προϋπόθεση ότι είναι εξ' αρχής καλής ποιότητας. Κάθε 10 χρόνια θα πρέπει να αλλάζει και η ρεζέρβα, ακόμη και αν είναι αχρησιμοποίητη, και αυτό λόγω γήρανσης του ελαστικού, το οποίο υπάρχει κίνδυνος να κλατάρει όταν την χρειαστούμε. Προσωπικά, επειδή έχω ρεζέρβα πλήρους μεγέθους, σε κάθε αλλαγή, βάζω ένα από τα παλαιά λάστιχα εκεί.
Πόσα χρόνια αντέχουν τα ελαστικά;ΠΧ μπορει να ειναι 5ετίας και να έχει λίγα χλμ θα πρεπει να τα αλλαξω;Κάπου είχα διαβάσει ότι αν παρέλθει 10ετια τα πετάς όσο ΚΑΙΝΟΎΡΙΑ και αν δείχνουν ισχύει ;
Απάντηση: Όσο πέλμα και να έχει ένα ελαστικό. αν είναι πολυκαιρισμένο η γόμα του θα έχει σκληρύνει πολύ και δεν θα έχει την απαιτούμενη πρόσφυση για να είναι ασφαλές.
ρε παιδιά γράφετε ότι το τεστ έγινε με καινούργια ελαστικά βάθος πέλματος 5mm.και ότι πρέπει να αλλάζουμε ελαστικά προληπτικά όταν το βάθος γίνει 4mm.αρα πρέπει κάθε 10.000 χλμ να αλλάζουμε λάστιχα??