Πόσο σπορ το θες για κάθε μέρα;

Μπορεί να δείχνει άγριο, όμορφο, ατίθασο. Μπορεί να ξηλώνει την άσφαλτο σε κάθε φανάρι, και να περνάς από πάνω ότι κινείται. Πόσο σπορ όμως το θες για κάθε μέρα όταν πρέπει μαζί με όλα αυτά, να κάνει καλά και τα υπόλοιπα;

Το να διαλέξεις ένα γρήγορο και όμορφο αυτοκίνητο, φυσικά δεν είναι πρόβλημα. Μήπως όμως είναι πρόβλημα όταν είναι λίγο παραπάνω σπορ από ότι τελικά το θες; Ας πάρουμε τη θέση οδήγησης για παράδειγμα. Σκέψου την τέλεια σπορ θέση, χαμηλά στο πάτωμα, τα πόδια σχεδόν ίσια μέχρι τα πετάλια, σκέτη Formula 1.

Στη φόρμουλα 1 όμως οι οδηγοί μπαίνουν μία φορά και βγαίνουν άλλη μία. Και τους βοηθάνε και τρεις-τέσσερις παρατρεχάμενοι. Στη δική σου «φόρμουλα» όμως μπαινοβγαίνεις καμιά εικοσαριά φορές τη μέρα. Ακόμη και να μην έχεις τη μέση σου, έχεις ένα θέμα στο μπες-βγες.

Αν τώρα το αυτοκίνητό σου έχει και ψηλό κατώφλι στην πόρτα, κάτι που συνηθίζουν τα σπορ μοντέλα για επιπλέον στιβαρότητα, τότε πρέπει να κάνεις ολόκληρη μανούβρα, να διπλωθείς, να σηκώσεις πόδι να περάσεις την πόρτα, να ξαναδιπλωθείς και να πεταχτείς όρθιος. Βάλε τώρα να έχεις και κλειδιά, κινητό και τίποτε άλλο στα χέρια και όλα αυτά γίνονται ακόμη πιο δύσκολα.

Και αν έκανες το λάθος να το πήρες και δίπορτο, όπως συνηθίζεται με τα σπορ αυτοκίνητα, τότε πρέπει να κάνεις όλη τη μανούβρα και κάθε φορά που κάποιος θέλει να κάτσει πίσω σου. Βγες να τον πάρεις, βγες να τον αφήσεις.

Αξίζει; Αξίζει η ταλαιπωρία αυτή για τις λίγες στιγμές σπορ χαράς που απολαμβάνεις ανάμεσα στην κανονική χρήση του αυτοκινήτου σου; Αξίζει να βρίζεις κάθε φορά που μπαινοβγαίνεις, όταν δεν έχεις πουθενά να το «ανοίξεις» και το πας νορμάλ κάθε μέρα, μέχρι που ξεχνάς ότι «πάει»; Τι λες λοιπόν, πόσο σπορ το αντέχεις για κάθε μέρα;