Το λιπαντικό αποτελεί κύρια παράμετρο στη λειτουργία του κινητήρα. Στόχος του είναι να μειώνει στο ελάχιστο τις τριβές των μηχανικών μερών στο εσωτερικό του, ώστε να μη δημιουργηθεί φθορά στα τμήματα αυτά.
Επίσης, έχει την ικανότητα να απορροφά τις υψηλές θερμοκρασίες από τα τμήματα που διαπερνά, ιδιαίτερα στα υπερτροφοδοτούμενα μηχανικά σύνολα, όπου οι θερμοκρασίες στο τούρμπο φτάνουν σε αρκετά υψηλά επίπεδα.
Τέλος, με τα ειδικά χημικά πρόσθετα που εμπεριέχει, καθαρίζει τον κινητήρα από υπολείμματα καύσης, που δημιουργούνται στο πέρασμα του χρόνου και δημιουργεί ένα προστατευτικό φιλμ γύρω από τα μηχανικά του μέρη.
Επειδή, όμως, κάθε λιπαντικό έχει συγκεκριμένο όριο ζωής, μέχρι το οποίο προσφέρει σωστή λίπανση, ο κάθε κατασκευαστής ορίζει -ανάλογα με τον τύπο του κινητήρα- το πότε θα πρέπει να αντικαθίστανται τα λάδια. Από την άλλη πλευρά, τα αυτοκίνητα τελευταίας τεχνολογίας χρειάζονται αλλαγή λαδιών, σύμφωνα με τον κατασκευαστή, κάθε 15.000 -και παραπάνω- χιλιόμετρα, νούμερο που σε πολλούς φαίνεται φυσιολογικό και σε άλλους υπερβολικό. Τα λιπαντικά αυτά συνήθως φέρουν την ονομασία «long life» (μακράς διάρκειας), κάτι που υποδηλώνει ότι έχουν την ικανότητα να αντέχουν το όριο που ορίζει ο κατασκευαστής.
Ελέω οικονομικής κρίσης είναι αρκετοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα σημερινά λιπαντικά αντέχουν για περισσότερα χιλιόμετρα, από κείνα που ορίζουν οι κατασκευαστές ή ακόμη ότι μπορείς να τα κρατάς για χρόνια αν δεν έχεις συμπληρώσει τα απαιτούμενα χιλιόμετρα.
Κάτι τέτοιο, ειδικά για τους πιο «παλιούς» που ήξεραν ότι τα λάδια αλλάζουν ανα 3.000 ή 5.000 χλμ., κάτι τέτοιο προκαλεί σύγχυση και καχυποψία και δύσκολα μπορούν να δεχτούν ότι η τεχνολογία εξελίσσεται και στα λιπαντικά ώστε να έχουν τέτοιες ανοχές.
Εσείς όμως τι κάνετε; Αλλάζετε τα λιπαντικά στην ώρα τους ή τα αφήνετε για χρόνια; Τηρείτε τις προδιαγραφές του κατασκευαστή ή επιλέγετε να χρησιμοποιείτε οικονομικές λύσεις