Η μεγάλη επιστροφή!

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, το μεγάλο μειονέκτημα του κόστους «πάγωσε» για πολλά χρόνια τα συστήματα τετραδιεύθυνσης. Τι άλλαξε, όμως και πλέον άρχισε να ξανά εμφανίζεται τόσο σε «premium» μοντέλα, όσο και σε πιο προσιτά, όπως το Renault Megane RS; Στα πρώτα της χρόνια, η συγκεκριμένη τεχνολογία παρείχε τα πλεονεκτήματά της με τη χρήση πολύπλοκων μηχανισμών. Ο έλεγχος των πίσω τροχών γινόταν μέσω μηχανικών ή υδραυλικών συστημάτων που ξεκινούσαν από το εμπρός σύστημα διεύθυνσης και έφταναν μέχρι τον πίσω άξονα. Στην πρώτη περίπτωση, το επιπλέον βάρος και το κόστους του μηχανικού συστήματος ήταν τεράστιο, μιας και ο άξονας ξεκινούσε από την εμπρός κρεμαγιέρα και «ταξίδευε» μέχρι πίσω, ενώ στα υδραυλικά συστήματα τετραδιεύθυνσης, η σχεδίαση των σωληνώσεων και οι επιπλέον αντλίες αύξαναν την πολυπλοκότητα.

Όλα αυτά, βέβαια, στην εποχή μας αποτελούν παρελθόν. Σήμερα, το σύστημα τετραδιεύθυνσης αποτελείται αρχικά από δύο αισθητήρες, έναν που αντιλαμβάνεται την ταχύτητα με την οποία κινείται το αυτοκίνητο και έναν που συλλέγει δεδομένα σχετικά με τη γωνία του τιμονιού. Οι συγκεκριμένες πληροφορίες αξιολογούνται από την ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου και η ειδικά διαμορφωμένη πίσω ανάρτηση, η οποία εξοπλίζεται με ειδικούς βραχίονες και ηλεκτρομαγνητικούς ενεργοποιητές, αλλάζει την γωνία των τροχών. Έτσι το κόστος και η πολυπλοκότητα μειώνονται δραματικά, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα αυτοκίνητα να μπορούν στο μέλλον να στρίβουν «με τα τέσσερα»!