Έχουμε φτάσει στην εποχή των συστημάτων υπερπλήρωσης με ένα έως τέσσερα turbo, με συμπιεστές μεταβαλλόμενης επιφάνειας πτερυγώσεων και ηλεκτρικούς στροβιλοσυμπιεστές. Τι θα λέγατε, όμως, για ένα turbo σε κάθε κύλινδρο; Ας δούμε αυτή την ιδέα. Ίσως να είναι η τεχνολογία του μέλλοντος!
Λίγα χρόνια μετά την εφεύρεση των κινητήρων εσωτερικής καύσης, οι μηχανικοί συνειδητοποίησαν ότι η απόδοση θα «εκτοξευόταν» αν έβρισκαν έναν τρόπο αύξησης της ποσότητας οξυγόνου στον θάλαμο καύσης. Την λύση έδωσαν τα συστήματα υπερπλήρωσης που μετρούν σχεδόν έναν αιώνα ζωής γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Στον χώρο της αυτοκίνησης τα είδαμε για πρώτη φορά πριν από περίπου 50 χρόνια και από τότε δεν σταμάτησε ποτέ η εξέλιξή τους.
Σήμερα, υπάρχουν κινητήρες που εξοπλίζονται με ένα, δύο, τρία, ή ακόμα και τέσσερα turbo. Επίσης, σε πολλούς κινητήρες λειτουργούν ταυτόχρονα, ενώ σε άλλα μηχανικά σύνολα, στις χαμηλές στροφές λειτουργεί το ένα turbo και στις υψηλότερες «μπαίνει στο παιχνίδι» και το δεύτερο.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν συστήματα υπερπλήρωσης στα οποία μεταβάλλεται η επιφάνεια των πτερυγώσεων (VTG), αλλά και ηλεκτρικά turbo. Συνεπώς, η πρόοδος συνεχίζεται και δεν πρόκειται να σταματήσει, κάτι το οποίο αποδεικνύεται με τις συνεχώς αυξανόμενες προτάσεις βελτίωσης που «βλέπουν» το φως της δημοσιότητας. Μία τέτοια πατέντα θα αναλύσουμε σε αυτό το κείμενο, η οποία προτείνει την τοποθέτηση ενός συστήματος υπερπλήρωσης για κάθε κύλινδρο ξεχωριστά. Πρόκειται για μία ιδέα που θα εφαρμοστεί στους μελλοντικούς κινητήρες εσωτερικής καύσης; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονέκτημα της; Ας τη δούμε αναλυτικότερα!