Οδική συμπεριφορά

Κάθεσαι σε ένα απολαυστικό κάθισμα, επαινείς εκ νέου τη φανταστική θέση οδήγησης που έφτιαξαν οι άνθρωποι της Ford για όλα τα Fiesta αυτής της γενιάς και απολαμβάνεις στο ρελαντί τον ωραίο μπάσο ήχο του μοτέρ: αυτός είναι ο προθάλαμος της οδηγικής εμπειρίας του νέου Ford Fiesta ST. Ξεκινώντας, αρχίζεις λίγο να παίζεις με τα mode οδήγησης: το σκαλοπάτι από το Sport στο Track είναι πιο αισθητό σε μεταβολή από ότι το αντίστοιχο από το Normal στο Sport. O διακόπτης αυτός επεμβαίνει στη χαρτογράφηση του κινητήρα, του τιμονιού, του κλαπέτου στην εξάτμιση αλλά και στο σύστημα ευστάθειας. Βάζοντας το Track απενεργοποιείται το ESP πλήρως, αλλά μπορείς να το υπερκεράσεις αυτό και να το ενεργοποιήσεις εκ νέου, αν θες απόλυτη αίσθηση από τα περιφερειακά αλλά και ασφάλεια. Με την ίδια αμφίδρομη λογική, μας άρεσε πολύ που μπορείς να απενεργοποιήσεις πλήρως το ESP και στα άλλα δύο προγράμματα. Παραμένει βέβαια και το ενδιάμεσο στάδιο του ESP (με ελαφρύ πάτημα του διακόπτη) το οποίο είχαμε επαινέσει στην περασμένη γενιά και δε θα εκπλαγούμε αν μας αρέσει το ίδιο πολύ ως επιλογή και σε αυτό το μοντέλο, επί ελληνικού εδάφους. Και το τονίζουμε αυτό διότι στη Γαλλία η άσφαλτος ήταν εξαιρετική και η πρόσφυση άφθονη. Ωστόσο, γιΆαυτό δεν ευθύνεται μόνο η «υαλοχάρτινη» υφή του οδοστρώματος αλλά και το εξαιρετικό στήσιμο του ST αλλά και το προαιρετικό, μηχανικό διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης προέλευσης Quaife. Στην Ελλάδα, μαθαίνουμε ότι το διαφορικό μαζί με το σύστημα Launch Control θα είναι στάνταρ στο τρίτο εξοπλιστικό επίπεδο του Fiesta ST. Μια άλλη εξαιρετική καινοτομία η οποία φαντάζει μικρού μεγέθους αλλά η αξία της στην πράξη έδειξε να είναι τεράστια, αφορά στην πίσω ανάρτηση. Εκεί τα ελατήρια είναι αυτό που η Ford ονομάζει «ειδικής κατανομής φορτίων». Αυτό μας εξηγήθηκε ως ένα νέο είδος ελατηρίου το οποίο όταν πιέζεται σε μια στροφή διαχειρίζεται καλύτερα τις πλευρικές δυνάμεις. Κυρίως μέσω του σχήματός τους γίνεται αυτό – ως ένα είδος «S» μας το περιέγραψαν οι μηχανικοί στο πλαίσιο της παρουσίασης.

Στην πράξη όλα αυτά δημιουργούν ένα μοναδικό σύνολο. Η ανάρτηση (χωρίς ρυθμιζόμενα αμορτισέρ) μοιάζει να είναι πολύ σφικτή, ωστόσο ακόμα και πάνω από οδικές ανωμαλίες έδειξε να περνάει εξαιρετικά και χωρίς ηχητικά «παρατράγουδα». Το τιμόνι είναι από τη Normal ρύθμιση πολύ γεμάτο, ενώ όσο οι επιλογές στο διαμορφωτή προγραμμάτων γίνονται πιο ακραίες το αποτέλεσμα αρέσει ακόμα πιο πολύ. Σε κλειστά κομμάτια η γαλλική άσφαλτος έκανε εύκολα τον πίσω εσωτερικό τροχό να σηκώνεται σε δυσθεώρητα ύψη δείχνοντας μεταξύ άλλων και μοναδικά αποθέματα αντοχής στην υποστροφή. Αυτό που περιμένει κανείς όμως είναι η συμμετοχικότητα του πίσω άξονα. Αυτό ξέρει να κάνει η Ford και το Fiesta ST δεν απογοητεύει. Ακόμα και σε εξαιρετικό δρόμο, το πίσω μέρος έδειξε ότι «ακούει» στο πολύ γρήγορο τιμόνι και στην Ελλάδα αυτή η τάση έχει πιθανότητες να μεταφραστεί σε κάτι πολύ παιχνιδιάρικο. Την ίδια ώρα το πλαίσιο το αισθάνεσαι σαν ένα βράχο ακαμψίας, οι κλίσεις είναι αμελητέες και το διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης σε αφήνει να πατήσεις αρκετά νωρίς το γκάζι στην έξοδο μιας στροφής χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει πολύ στα φρένα (υπάρχει βέβαια και έξτρα σύστημα Torque Vectoring ειδικά σχεδιασμένο να δουλεύει μαζί με το μηχανικό LSD). Εν αναμονή λοιπόν της δοκιμής στη χώρα μας, κάποια στιγμή τον επόμενο μήνα, οι πρώτες βόλτες με το νέο ST ήταν αν μη τι άλλο συναρπαστικές.