Λογιστικά ο κινητήρας αποδίδει 182 ίππους στις 5.500 σ.α.λ. και ροπή 240 Nm με επίπεδο διάγραμμα από τις 1.900 έως τις 5.500 σ.α.λ στην περίπτωση συνεργασίας με το χειροκίνητο εξάρι κιβώτιο. Στην περίπτωση της αυτόματης μετάδοσης, που για την περίσταση ήταν ένα συνεχώς μεταβαλλόμενης σχέσης κιβώτιο με δυνατότητα εξομοίωσης 7 σχέσεων, η ισχύς παραμένει ίδια αλλά στις 6.000 σ.α.λ. και η ροπή είναι μειωμένη στα 220 Nm με επίπεδο διάγραμμα από τις 1.700-5.000 σ.α.λ. «προδίδοντας» και το εγγενές μειονέκτημα του συγκεκριμένου τύπου κιβωτίων σε ότι αφορά την διαχείριση της ροπής.
Οι περιβαλλοντικές επιδόσεις είναι ικανοποιητικές για την απόδοση, με εκπομπές ρύπων CO2 139 γρ./χλμ. για το χειροκίνητο και 152 για το CVT κατα WLTP. Κλείνοντας αυτήν την ανάλυση, θα λέγαμε ότι η Honda δεν λάθεψε. Πήρε τα καλούδια και την τεχνογνωσία που διέθετε στους κινητήρες φυσικής αναπνοής (βλ. VTEC), πρόσθεσε και νέα (βλ. άμεσο ψεκασμό, ενσωματωμένη πολλαπλή εξαγωγής στην κυλινδροκεφαλή κ.α.) και εν τέλει έφτιαξε έναν μοντέρνο για την εποχή του κινητήρα με εξαιρετική απόδοση και χορταστικά νούμερα.
Σελίδα 1
Όταν η Honda «πάντρεψε» VTEC & turbo και το αποτέλεσμα το ζηλεψαν όλοι
