2 Φωτογραφίες »
Στο «Full time» 4WD σύστημα πάντα και οι δύο άξονες είναι συνδεδεμένοι με τον κινητήρα και δεν υπάρχει δυνατότητα «απελευθέρωσης» του ενός από τους δύο. Προορίζεται για οχήματα με κορυφαίες εκτός δρόμου ικανότητες, όπως πχ του Jeep Wrangler.
Όταν αναφερόμαστε σε σύγχρονα συστήματα τετρακίνησης, το μυαλό μας θα πρέπει να στρέφεται και σε ένα άλλο είδος μετάδοσης κίνησης στους τέσσερις τροχούς. Ονομάζεται «All Wheel Drive» και εξοπλίζει κυρίως την πλειονότητα των σύγχρονων SUV. Στην προκειμένη περίπτωση, η ροπή ασκείται αποκλειστικά στον εμπρός άξονα και μόνο σε περιπτώσεις που ανιχνευθεί απώλεια πρόσφυσης ενεργοποιείται το σύστημα τετρακίνησης.
Πώς γίνεται, όμως, κάτι τέτοιο; Η παλαιότερη λύση απαντά στο όνομα «συνεκτικός συμπλέκτης» και αφορά ένα εξάρτημα που βρίσκεται πριν το πίσω διαφορικό. Φανταστείτε το σαν ένα κουτί που περιέχει δύο δίσκους και ανάμεσα τους υπάρχει ένα παχύρευστο σιλικονούχο υγρό. Ο πρώτος δίσκος είναι συνδεδεμένος με τον εμπρός άξονα και ο δεύτερος με τον πίσω. Όταν υπάρχει απώλεια πρόσφυσης στον εμπρός άξονα δημιουργείται διαφορά ταχυτήτας περιστροφής στους δύο δίσκους, η θερμοκρασία του συμπλέκτη αυξάνεται και το υγρό διαστέλλεται. Κάτι τέτοιο έχει σαν αποτέλεσμα να «συνδέονται» οι δύο δίσκοι και εν τέλει να μεταφέρεται ροπή στον πίσω άξονα. Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά περιστροφικής ταχύτητας των δύο αξόνων, τόσο εντονότερη είναι η διαστολή και κατ΄ επέκταση τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό της ροπής που μεταφέρεται στον πίσω άξονα.
Στην περίπτωση των σύγχρονων συστημάτων τετρακίνησης AWD, βέβαια, η εντολή για συμμετοχή του πίσω άξονα γίνεται με ηλεκτρονικό τρόπο. Τα απαραίτητα «εργαλεία» για να γίνει κάτι τέτοιο είναι οι αισθητήρες του ESP, που ελέγχουν συνεχώς την γωνιακή ταχύτητα των εμπρός τροχών, το σύστημα ελέγχου που αντιλαμβάνεται απώλεια πρόσφυσης από τις τιμές που «στέλνουν» οι αισθητήρες και ένας ηλεκτρονικός πολύδισκος συμπλέκτης που παίρνει την εντολή και βάζει στο «παιχνίδι» τον πίσω άξονα.
2 Φωτογραφίες »
Στην περίπτωση των συστημάτων «AWD», το μειωμένο βάρος και η αυτοματοποιημένη διαδικασία μεταφοράς της ροπής στον πίσω άξονα όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο είναι τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα.
Πώς γίνεται, όμως, κάτι τέτοιο; Η παλαιότερη λύση απαντά στο όνομα «συνεκτικός συμπλέκτης» και αφορά ένα εξάρτημα που βρίσκεται πριν το πίσω διαφορικό. Φανταστείτε το σαν ένα κουτί που περιέχει δύο δίσκους και ανάμεσα τους υπάρχει ένα παχύρευστο σιλικονούχο υγρό. Ο πρώτος δίσκος είναι συνδεδεμένος με τον εμπρός άξονα και ο δεύτερος με τον πίσω. Όταν υπάρχει απώλεια πρόσφυσης στον εμπρός άξονα δημιουργείται διαφορά ταχυτήτας περιστροφής στους δύο δίσκους, η θερμοκρασία του συμπλέκτη αυξάνεται και το υγρό διαστέλλεται. Κάτι τέτοιο έχει σαν αποτέλεσμα να «συνδέονται» οι δύο δίσκοι και εν τέλει να μεταφέρεται ροπή στον πίσω άξονα. Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά περιστροφικής ταχύτητας των δύο αξόνων, τόσο εντονότερη είναι η διαστολή και κατ΄ επέκταση τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό της ροπής που μεταφέρεται στον πίσω άξονα.
Στην περίπτωση των σύγχρονων συστημάτων τετρακίνησης AWD, βέβαια, η εντολή για συμμετοχή του πίσω άξονα γίνεται με ηλεκτρονικό τρόπο. Τα απαραίτητα «εργαλεία» για να γίνει κάτι τέτοιο είναι οι αισθητήρες του ESP, που ελέγχουν συνεχώς την γωνιακή ταχύτητα των εμπρός τροχών, το σύστημα ελέγχου που αντιλαμβάνεται απώλεια πρόσφυσης από τις τιμές που «στέλνουν» οι αισθητήρες και ένας ηλεκτρονικός πολύδισκος συμπλέκτης που παίρνει την εντολή και βάζει στο «παιχνίδι» τον πίσω άξονα.
| Σελίδα 1 | Ξέρεις που διαφέρουν η AWD με την 4WD τετρακίνηση; |
| Σελίδα 2 | 4WD. Η «γνήσια» τετρακίνηση! |
| Σελίδα 3 | AWD. Το «κλειδί» της επιτυχίας των SUV |
| Σελίδα 4 | Ξέρετε ότι |
