Τι βλέπουν; Πόσα ραντάρ έχουν; Διαφορές από σύστημα σε σύστημα

Βασικά στοιχεία διαφοροποίησης μεταξύ των συστημάτων αυτόνομης πέδησης είναι οι ταχύτητες και οι αποστάσεις που αυτά λειτουργούν καθώς και η δυνατότητα εντοπισμού ευρέος φάσματος (π.χ. αυτοκίνητα, στατικά εμπόδια, άνθρωποι, δικυκλιστές, ζώα κ.τ.λ.). Για παράδειγμα το απλό σύστημα με laser του Volkswagen up! του 2011, λειτουργεί σε ταχύτητες κάτω από 30 km/h για αποστάσεις μέχρι 10 μέτρα και μπορεί να αναγνωρίσει μόνο οχήματα και όχι πεζούς. Τα πιο σύγχρονα συστήματα αυτόνομης πέδησης λειτουργούν σε ταχύτητες μέχρι τα 250 km/h και για μέγιστη απόσταση μέχρι τα 250 μέτρα, ενώ έχουν και δυνατότητα αναγνώρισης και αντίστοιχα πέδησης, έμβιων όντων (κάποια είδη ζώων). Αυτό είναι εφικτό μέσω υπερεξελιγμένων ραντάρ τέταρτης γενιάς που χρησιμοποιούνται σε συνεργασία με πολυλειτουργικές κάμερες που τοποθετούνται στον μεσαίο καθρέπτη του οχήματος. 

Εν γένει τα συστήματα έχουν δύο κύρια, διαφορετικά πρωτόκολλα λειτουργίας. Το ένα αφορά τις υψηλές ταχύτητες (π.χ. από 30-250 km/h) και το δεύτερο τις αστικές χαμηλές ταχύτητες (κάτω από 65 km/h) όπου εκεί υφίσταται και η ανίχνευση πεζών. Σε περίπτωση ανίχνευσης εμποδίου, το σύστημα ενημερώνει οπτικά και ηχητικά τον οδηγό και σε περίπτωση που εκείνος δεν αντιδράσει, ή αντιδράσει ανεπαρκώς, τότε αναλαμβάνει η αυτόνομη πέδηση του οχήματος. 

Δύο ακόμα εξελιγμένες λειτουργίες, είναι η αυτόνομη πέδηση κατά την στροφή, αν έρχεται αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα και η αυτόνομη μείωση της ταχύτητας του οχήματος αν ακολουθεί στροφή μεγάλης κλίσης, τέτοιας που δεν μπορεί να διατηρηθεί η προεπιλεγμένη ταχύτητα του ACC. Αυτή η δεύτερη λειτουργία είναι εφικτή μέσω δεδομένων που λαμβάνονται από το GPS του οχήματος.