Η δοκιμή που κρατάτε στα χέρια σας, όπως και κάθε άλλη διαδικασία η οποία οπτικοποιεί με νούμερα και τεκμηριωμένα στοιχεία μια επικίνδυνη κατάσταση, δεν παύει να είναι ουσιαστικά η «φωτογραφία» μιας συγκεκριμένης στιγμής. Το δικό μας τεστ έγινε με ένα αυτοκίνητο του 2017, εξοπλισμένο μέχρι τα δόντια, άρτια συντηρημένο, με τα ελαστικά σε σωστό σημείο της ζωής τους, σε έναν δρόμο ίσιο, καλής ποιότητας και στεγνό καθώς και με έναν έμπειρο χειριστή στα πηδάλια, ο οποίος επιπλέον δεν είχε να αντιμετωπίσει το στοιχείο της έκπληξης. Στο δρόμο δεν ξέρουμε ότι στο επόμενο δευτερόλεπτο θα κληθούμε να φρενάρουμε με όλη μας τη δύναμη, πάνω από μια λακκούβα, σε μια λεία ή βρεγμένη άσφαλτο. Επίσης, τα αυτοκίνητά μας (κακά τα ψέμματα, «μεταξύ μας» μιλάμε) δεν είναι πάντα σε τοπ φόρμα, είτε από πλευράς ηλικίας ή πίεσης των ελαστικών, είτε από πλευράς ρύθμισης φρένων, αλλαγής τακακίων κλπ.. Οποιαδήποτε αλλαγή σε κάποια από τις παραπάνω μεταβλητές, θα προσθέσει κρίσιμα μέτρα στην προσπάθεια για ακινητοποίηση, δηλαδή στο δεύτερο κομμάτι της κάθε μπάρας που είδατε νωρίτερα στο μεγάλο γράφημα. Το πρώτο τμήμα, ο χρόνος αντίδρασης, είναι επίσης πολύ αισιόδοξα υπολογισμένος. Αν είμαστε με το smartphone στο χέρι ή «χωμένοι» με όλοι μας την προσοχή στο φοβερό infotainment του οχήματός μας, ρυθμίζοντας κάτι ή χαζεύοντας την πλοήγηση σε μια οθόνη υψηλής ευκρίνειας, το 1 δλ. που έχουμε λάβει υπόψη μας εμείς εδώ, θα γίνει ποιος ξέρει πόσο ή καλύτερα «δε θέλετε να ξέρετε πόσο». Και τα μέτρα θα εκτοξευτούν.
Μάτια στο δρόμο λοιπόν, δύο χέρια στο τιμόνι, σεβασμός στα όρια, το πόδι σε συναγερμό δευτερολέπτου για να συμπιέσει το μεσαίο πεντάλ ακαριαία και φυσικά μεγάλη προσοχή στο fitness του αυτοκινήτου. Μόνο έτσι μπορούν να πάνε όλα καλά.
Το αποτέλεσμα "ΣΟΚ" της δοκιμής είναι γνωστό και αποδεδειγμένο εδώ και αιώνες, δε νομίζω να ΣΟΚάρεται κάποιος το 2018.